Semaine 2 la culture

Deze tweede week begon zondag met een voetbaltoernooi op de Amerikaanse school. Door een heftige tropische bui tijdens de wedstrijd leek het veld meer op het ondergelopen weiland aan de Schapenweg. Dit mocht de pret echter niet drukken. Nog nooit zo fanatieke voetballers gezien. Kameroen maakt zijn status als voetballand meer dan waar. Bij elke bal inkomen alsof het de Champions League finale is, geweldig!

Het werkleven is voor mij deze week dan toch ook echt begonnen. Avonddiensten draaien in een typisch Kameroens restaurant. Dit leverde veel interessante gesprekken waarin de grote cultuurverschillen duidelijk naar voren kwamen. Zo is het in Kameroen niet ongewoon om 9 uur achter elkaar te werken zonder enige vorm van pauze. Ik als kaaskop wist dit natuurlijk niet. Dus de vraag die ik stelde was dan ook: "Hoe zit dat eigenlijk met pauzes in Kameroen?" Dit kwam me op veel argwanende en schaterlachende gezichten te staan. Dit was erg wennen op het begin. De meest gewone dingen zijn hier ongewoon.

Maandag begon mijn dag met een soort alert. Doordat er mensen hadden gedreigd om in opstand te komen tegen de regering was het te onveilig om de straat op te gaan. Dit kon maar één ding betekenen, de verkiezingsuitslagen zijn vandaag! De hele dag verplicht voor de tv hangen waar ze het aantal stemmen per Kameroense provincie en wereldland van een bepaalde kandidaat gingen voorlezen. Een proces dat zo'n 5 uur  in beslag neemt.

Desondanks is Paul Biya weer herkozen als president. Hij is nu al sinds eind 1982 aan de macht in Kameroen. Hiermee is hij één van de langstzittende presidenten van de wereld.

Doordat er in Kameroen geen Piet Paulusma bestaat is het altijd een verrassing met welk weer je opstaat. Ik mag alles behalve klagen over het weer tot nu toe. Nog geen dag onder de dertig graden geweest. En als er dan een tropische bui viel was het vooral lekker verfrissend. En dan moet het droge seizoen nog komen in november.. ☀️

Deze afgelopen week is vooral een week van relaxen en verder acclimatiseren geweest. Hoewel dit vorige week nog wel eens lastig was gaat het steeds beter. Sommige dingen gaan gewoon niet wennen in dit korte tijdsbestek van twee maanden, dit leer je accepteren.

Vive le Cameroun!

Mark.