Semaine 3 la vie n'est pas facile

Doordat ik nu zelf in een land als Kameroen zit leer je met andere ogen naar de wereld te kijken dan door de bril die media heet. Elke avond kijken we de Franse nieuwsuitzending. Hierin was zondag te zien dat er een schietpartij gaande was in een synagoge in Pittsburgh, Verenigde Staten. Hierin vielen 11 onschuldige doden te betreuren. Laat ik eerst vooropstellen dat het natuurlijk verschrikkelijk is dat dit gebeurd in onze wereld. Wat ons (Serge en ik) alleen verbijsterde was de manier waarop de Franse media hier verslag over deed. Als dit zal gebeuren in een land als Kameroen zullen gelijk alle sites met reisadviezen aangeven dat het levensgevaarlijk is om naar Kameroen af te reizen. Gek toch?

Genoeg over de media. Het leven gaat hier gewoon zijn gangetje. Het leuke van mijn verblijf in Kameroen is dat ik het echt beleef als een ware Kameroener. Dit houdt in dat ik niet de paar toeristische dingen bezoek die Yaoundé rijk is. Daarentegen ging ik zaterdagavond naar een soort van begrafenisceremonie van een familielid die overleden is. Dit pure leven als Kameroener maakt het zo interessant. Je ziet zo duidelijk de wereld door de ogen van iemand die leeft in een complex land als Kameroen. "La vie n'est pas facile!" (="Het leven is hard") Wordt hier vaak gezegd als er weer eens iets tegenzit. Desondanks proberen de Kameroeners er het beste van te maken. Hiermee wil ik zeggen dat je hier ervaart wat een voorrecht wij hebben om überhaupt al geboren te worden in een land als Nederland.

Gekscherend word ik door Serge zijn "fils blanc" (=blanke zoon) genoemd. Dit illustreert onze omgang ook wel een beetje. Voel me echt een onderdeel van het gezin, ondanks alle cultuurverschillen.

Nog maar 4 weekjes om te genieten van alle mooie ervaringen. Tot snel.. 😎